Benim dinim, ne ümittir, ne korku,
Allah'ıma sevdiğimden taparım;
Ne cennet, ne cehennemden bir koku,
Almaksızın vazifemi yaparım.
Vaiz deme cehennemin ateşi,
Çıkar bilmem kaç bin çeki odundan;
De ki vardır bir güzellik güneşi,
Doğmuş bizim aşkımızın od'undan.
De ki vardır 'Tuba' adlı bir ağaç,
Kökü gökte, gönüllerde dalları;
Yemişinden yedi ruhum, değil aç,
Bütün sevgi, şefkat onun balları.
Vaiz, bana muhabbeti şerheyle,
Ben aramam şeytan nedir, melek ne?
Erenlerin esrarından söz söyle,
Seven kimdir? Sevilen kim? Sevmek ne?
Beni cennet vaadiyle avutma,
O, kalbimdir çünkü sevgi ilidir;
Cehennemin azabıyla korkutma,
Korku nedir bilmez, gönlüm delidir. |
|
 |
|
